Waarom je telefoon net vuur is.

Eerst iets ander: Stel, je moet (ik weet even niet waarom, maar stel, je moet) een vreemde taal leren. Zou je het alleen uit een boek kunnen leren? Weet je wel hoe je de woorden uit moet spreken als je alleen uit een boek studeert? En hoe zit dat dan eigenlijk met muziek? Kun je muziek leren alleen van blad?

Hoe voor de hand liggend het ook lijkt, toch blijkt in praktijk dat heel veel muziekleerlingen zich blindstaren naar dat blad, maar vooral niet weten hoe het eigen moet klinken, mág klinken, kán klinken.

Kan het dan niet zo: eerst luisteren, lezen, denken en ... spelen?!

De oplossing heb je letterlijk op zak: je telefoon. Volgepakt met wellicht leuke, maar misschien ook nutteloze games, vluchtige vlog's en virtueel contact. Afleiding van huiswerk, een blokkade tussen menselijk contact. Maar tegelijk is het apparaatje in je broekzak ook verbonden met een muziekbibliotheek die qua omvang zijn weerga in de geschiedenis niet kent. In plaats van het verworden tot een product van een algoritme, in plaats van dat het ons leegzuigt, kunnnen we de telefoon cultiveren voor wat het zou kunnen zijn: een portaal naar muziek uit alle windstreken en uit alle tijdperken. Een onuitputtelijke bron van creative inspriratie. Op elk vrij ogenblik, maar met name in een vakantieperiode kun je je onderdompelen in een muzikale wereld: verkennen, tot rust komen, verwonderen, ontdekken wat je mooi vindt, verlangen om het zelf te spelen. Er schuilt een wereld...

Je kunt 'm ten goede gebruiken of ten kwade, zoals met vuur, dus wees voorzichtig.