Motivatie, deel 1

Grip op je viooldip, ofwel: Hoe blijf je gemotiveerd?

Beginnersenthousiasme is de brandstof waar je een heel eind mee komt. Maar het blijft beginnersenthousiasme en wat als het je merkt dat je steeds minder begint te oefenen? Geen paniek, dit overkomt iedereen. Het is zeldzaam dat je altijd in een lineaire beweging vooruit gaat. Ontwikkeling gaat met horten en stoten. De kunst is om er op de juiste manier mee om te gaan. Hier een handreiking van een aantal tips voor grip op je viooldip.

Wellicht zit je een jaar op les en merk je dat je steeds minder moeite doet om viool te oefenen. Wat kun je doen?

Ten eerste is regelmaat heel belangrijk. Wanneer het oefenen een vast onderdeel is van de dag, een vast tijdstip en een vaste tijd heeft, wordt het veel makkelijker om de viool te pakken. Letterlijk, want je hoeft niet te beslissen wat je gaat doen. Je doet het uit gewoonte. Als je eenmaal bezig bent, merk je weer hoe fijn het is. Het is vertrouwd.

Dus zorg dat je een vaste plek hebt waar je oefent, een vast tijdstip en ... dagelijk!

Ten tweede, en sommige ouders zullen hier niet altijd blij mee zijn, houd die viool uit de koffer! Als je je viool eerst moet uitpakken, stok erbij, steun eronder (hoe ging dat ook alweer?), muziek erbij (Oh! Waar is dat boek?), dan ben je zo 10 minuten verder. Jammer van de tijd. Je had ook kunnen oefenen.

Dus we hebben al afgesproken dat je een vast plekje hebt om te oefenen. Richt dat plekje dan zo in dat de viool er veilig kan liggen, zonder dat er iets mee gebeurt, en je kunt gelijk beginnen met spelen. Bijvoorbeeld: je loop er langs, ziet de viool liggen en ook al heb je maar 5 minuutjes, het is dan toch meegenomen als je hem dan even oppakt.

Luister muziek: Ga naar een concert, zoek uitvoeringen van de stukken die je speelt. Vooral als je steeds alleen jezelf hoort spelen, kun je een klein beetje uitgekeken raken op je eigen klank of manier van spelen. Door naar anderen en naar andere stukken te luisteren houd je het vlammetje van plezier in muziek levende. Zoek je repertoire maar eens op op YouTube. Luister een aantal uitvoeringen van hetzelfde stuk. Kun je de verschillen onderling horen en wat zijn de kenmerken van een bepaalde speler?

Muziek maak je niet alleen, want bijna alle muziek is meerstemmig. Waarschijnlijk speel je al in een orkest, maar als dat niet zo is, zoek dan een muziekmaatje. Misschien heeft je leraar een duopartner voor je? Als hij het nog niet voor heeft gesteld, trek dan even aan z'n jasje. Hij zal het erg waarderen dat je zelf met het initiatief komt!

Kijk: je ziet je haar niet groeien, toch? En toch wordt het langer (gesteld dat je haar hebt).

Zo gaat het dus ook als je oefent. Je gaat wel vooruit, maar merk je dat? Nee, want je hoort jezelf elke dag en elke dag ga je een beetje vooruit (daarom elke dag even die viool pakken, graag). Maar wat als je jezelf met een tussenpoos van een paar maand of een jaar zou horen? Dat is een beetje lastig, maar speel eens wat stukken van een half jaar terug. Je zult misschien merken dat je moeiteloos die stukken kunt spelen, die toen nog zo lastig leken.

Wat is dat?

Dat is vooruitgang!

Als je te lang een stuk oefent kun je er een beetje op uitgekeken raken. Heb je wel eens een Ierse dans gespeeld, of jazz, klezmer, csardas, kun je improviseren? Al die nieuwe smaken prikkelen je palet, en leren je steeds iets nieuws uit je viool te halen. Je kunt ook zelf op onderzoek gaan. Als leraar merk ik dat ik het bijzonder inspirerend vind als een leerlingen met een zelfgekozen stuk op les komt. Het is zelden dat we er dan ook niks mee doen.

Laat je muziek horen. Dat is best lastig nu (februari 2021), maar desondanks zijn er genoeg mogelijkheden. Speel je stukken regelmatig voor al je familie of organiseer een tuinconcert.

Nog steeds ongemotiveerd? Plan een proefles bij mij ;)